ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Για πολλούς ανθρώπους, η ανθρωποσοφική ιατρική είναι μια δύσκολη έννοια. Όμως στην πραγματικότητα, είναι αρκετά εύκολο να εξηγηθεί. Είναι μια ενοποιητική μορφή ιατρικής, προερχόμενη από δύο πηγές: από τη μία πλευρά, "υλική επιστημονική ιατρική" με τις μεθόδους και τα αποτελέσματά της, και από την άλλη "πνευματικά επιστημονικά" ευρήματα. Καμία από αυτές τις πηγές δεν μπορεί να ληφθεί μεμονωμένα.

Ένα άτομο δεν είναι απλά ένα σώμα, πρέπει να ληφθούν υπόψη και η ψυχή καθώς και η προσωπικότητα. Οι Ανθρωπόσοφοι γιατροί θεωρούν τη σωματική και ψυχική ύπαρξη μαζί με την προσωπικότητα ως μια μονάδα, όπου κάθε στοιχείο έχει την ικανότητα να επηρεάζει τα άλλα. Μία από τις θεμελιώδεις πτυχές της ανθρωποσοφικής ιατρικής είναι ότι το λαμβάνουν αυτό υπόψη κατά τη διάρκεια της διάγνωσης και της θεραπείας.
Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι μια «εναλλακτική ιατρική» - δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη συμβατική ιατρική. Αντίθετα, βασίζεται στην αποδεκτή ιατρική επιστήμη και απλώς προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Η ανθρωποσοφική ιατρική κάνει χρήση όλων όσων έχει αποκαλύψει η επιστημονική έρευνα ότι είναι προς όφελος της ανθρώπινης ύπαρξης. Επιπλέον, συμπληρώνει την "υλική επιστήμη" με πτυχές της πνευματικής επιστήμης, προκειμένου να εκτιμηθεί το άτομο ως μια αδιάσπαστη ενότητα. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη γλώσσα του σώματος, το προσωπικό ιστορικό, την αναπνοή και πολλές άλλες πτυχές, οι οποίες καθορίζουν την προσωπικότητα του ατόμου. Η ανθρωποσοφική ιατρική επιχειρεί επομένως να περιλαμβάνει την ατομικότητα του ασθενούς, καθώς και τα αποδεκτά χαρακτηριστικά μιας ασθένειας, κατά τη διαδικασία της θεραπείας. Γιατί όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έτσι και κάθε θεραπεία είναι μοναδική- αν και ορισμένες φαίνεται να μπορούν να εφαρμόζονται σε πολλούς ανθρώπους.

Η ανθρωποσοφική ιατρική δεν είναι προκαθορισμένη. Αποφεύγει την απλή ρουτίνα. Ακόμη και αν, λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα τους, συνεχώς επαναλαμβάνονται οι ίδιες νοσολογικές εικόνες, κάθε ασθένεια εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε ασθενή - μια εκδήλωση αδιαχώριστη από τη μοναδικότητα του ατόμου. Ως εκ τούτου, η ανθρωποσοφική ιατρική έχει ως στόχο να σχηματίσει μια εικόνα για τις υλικές, ψυχολογικές και προσωπικές συνθήκες που οδήγησαν στην εκδήλωση μιας ασθένειας. Η εκτίμηση αυτών των παραγόντων κατά τη διάγνωση και τη θεραπεία καθώς και η εφαρμογή εκ νέου της διαδικασίας σε κάθε νέο ασθενή, υπό την καθοδήγηση επιστημονικών ευρημάτων, ιατρικής εμπειρίας, προσωπικής διάκρισης και διαίσθησης, είναι θεμελιώδους σημασίας για την ανθρωποσοφική ιατρική. Κάθε ιατρική που αγνοεί τη μοναδικότητα κάθε ατόμου δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι αληθινή ανθρώπινη ιατρική.

Σε τι διαφέρει η ανθρωποσοφική ιατρική από τα άλλα συστήματα;
Η κύρια διαφορά της ανθρωποσοφικής ιατρικής από τη συμβατική ιατρική, είναι ότι δεν αναζητά την ασθένεια στη προσωπικότητα του ατόμου, αλλά μάλλον την προσωπικότητα του ατόμου στην ασθένεια. Οι διαγνωστικές διαδικασίες και τα συμπτώματα που παρατηρούνται μπορεί να είναι τα ίδια, αλλά μια ολιστική ερμηνεία μπορεί να οδηγήσει στο να προταθούν διαφορετικές θεραπείες, ή συμβατικές θεραπείες, που συμπληρώνονται με πρόσθετα θεραπευτικά σχήματα.
Η ιατρική που βασίζεται αποκλειστικά στην υλική επιστήμη, περιορίζεται στο να εξηγήσει μια ασθένεια αποκλειστικά με βάση τους νόμους της φυσικής και της χημείας. Η ανθρωποσοφική ιατρική είναι πιο φιλόδοξη. Λαμβάνει υπόψη επιπλέον παράγοντες, τόσο γενικούς όσο και ατομικούς, που μπορεί να επηρεάζουν τη ζωή, το νου και την ψυχή του ασθενούς, και τη φυσική τους εκδήλωση: στην ανάπτυξη, την αναγέννηση, τη μικροκυκλοφορία, την κατακράτηση υγρών, το δέρμα, τον μυϊκό τόνο, τους βιορυθμούς, την κατανομή της θερμότητας, τη στάση του σώματος, την ευθύτητα, το βάδισμα, την ψυχική εστίαση και την ομιλία.
Όταν εμφανίζεται η ασθένεια, η εξέταση των παραπάνω μπορεί να αποκαλύψει αποκλίσεις, ανισορροπίες και ακραίες καταστάσεις - επιπρόσθετες διαγνωστικές παράμετροι πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την επιλογή της θεραπείας. Επίσης η ανθρωποσοφική ιατρική κατανοεί διαφορετικά το ρόλο που διαδραματίζει ο ασθενής στην καταπολέμηση της ασθένειας. Ο ασθενής δεν είναι απλώς παθητικός αποδέκτης ιατρικών δεξιοτήτων, αλλά ισότιμος συνεργάτης με τον γιατρό. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τον ασθενή καλύτερα από ό, τι ο ίδιος ο ασθενής τον εαυτό του. Κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας, ο ασθενής έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει σε τι κατάσταση ανισορροπίας σώματος και ψυχής έχει φθάσει, να την κατανοεί και να την διορθώνει. Η ασθένεια μπορεί να παράσχει μια ευκαιρία στο άτομο να μάθει νέους τρόπους συμπεριφοράς, να αναπτύξει περαιτέρω ιδέες, και να αποκτήσει μεγαλύτερη ωριμότητα.
Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί προσφέρουν υποστήριξη στον ασθενή κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ενισχύουν την αυτονομία του ασθενή, αναγνωρίζουν την ευθύνη του και προωθούν το δικαίωμά του να συμμετέχει στην επιλογή κατάλληλης θεραπείας.

Ασθένεια και Υγεία
Το εκκρεμές της ζωής μας ταλαντεύεται μεταξύ της ασθένειας και της υγείας και αυτός είναι ο λόγος που οι γιατροί της ανθρωποσοφικής ιατρικής πάντοτε εξετάζουν και τις δύο πλευρές μαζί.
Η υγεία παράγεται όταν τα δύο πολικά άκρα της ζωής βρίσκονται σε δυναμική ισορροπία: εγρήγορση και ύπνος, ακινησία και κίνηση, χαρά και θλίψη. Προκύπτει από την αναζήτηση και επιλογή της διαδρομής που κάνουμε ως άτομα στον κόσμο και πίσω στον εαυτό μας. Υπάρχουν, ως εκ τούτου, τόσες πολλές καταστάσεις υγείας όσες και οι άνθρωποι στον κόσμο. Η υγεία δεν είναι αυτοσκοπός, απλώς μας βοηθά να διάγουμε το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής. Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί δεν αντιμετωπίζουν μόνο την ασθένεια, αλλά επίσης προσπαθούν να προάγουν την υγεία του ατόμου και να ενισχύσουν τη δική του αποφασιστικότητα ώστε να παραμένει υγιές.

Οι γιατροί της ανθρωποσοφίας θα προτείνουν όλες τις διαθέσιμες μεθόδους διάγνωσης και θεραπείας;
Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί είναι εξοικειωμένοι με όλο το φάσμα των διαγνωστικών και θεραπευτικών δυνατοτήτων. Πα’ όλα αυτά, δεν χρησιμοποιούν κατ' ανάγκη όλα αυτά τα μέσα. Είναι ιδιαίτερα επικριτικοί στην τάση να χρησιμοποιούνται ορισμένες συμβατικές διαδικασίες ή φάρμακα ως κάτι το αυτονόητο. Διερωτώνται κατά πόσον αυτές οι γνωστές μέθοδοι είναι πραγματικά κατάλληλες για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος του ασθενούς. Η θεραπεία πρέπει να γίνεται μόνον όταν η διαγνωστική ή θεραπευτική πορεία δράσης θα ωφελήσει το ατομικό προφίλ του ασθενούς - τίποτα δεν πρέπει να γίνεται απλά επειδή «αυτός είναι ο τρόπος που είναι πάντα». Τα οφέλη πρέπει πάντα να υπερτερούν σημαντικά των ενδεχόμενων κινδύνων που συνδέονται με τη διαγνωστική ή θεραπευτική διαδικασία.

Χρησιμοποιείται επίσης ιατρική τεχνολογία
Στη διάγνωση μιας ασθένειας, οι γιατροί της ανθρωποσοφικής ιατρικής χρησιμοποιούν όλες τις διαδικασίες που προσφέρονται από τη συμβατική ιατρική. Παρ’ όλα αυτά, όταν πρόκειται για ιατρικές ενισχύσεις, προτιμούν αρχικά να βασίζονται στις δικές τους αισθήσεις.
Εξετάζουν το άτομο από την κορυφή μέχρι τα νύχια, παρατηρώντας τη γλώσσα του σώματος, εκφράσεις και χειρονομίες, τη χειραψία του ασθενούς, το βάδισμα, τη στάση - στην πραγματικότητα, ολόκληρη την εμφάνισή του. Νιώθουν πόσο ζεστό ή κρύο είναι το δέρμα και τα άκρα, αν είναι υγρό ή ξηρό στο άγγιγμα, και επίσης αισθάνονται και ακούνε το σώμα. Ακούν την εκτίμηση του ίδιου του ασθενή για τη σωματική και ψυχική του υγεία, και αξιολογούν πόσο ισχυρή είναι η θέληση του ασθενούς να ζήσει – τώρα και σε σχέση με την προσωπική του ιστορία στο παρελθόν.
Μόνο τότε τίθεται το ζήτημα κατά πόσον ή όχι μια τεχνική διαδικασία θα μπορούσε να βοηθήσει τη διάγνωση. Το βασικό ζήτημα είναι πάντα: ποιες νέες πληροφορίες ενδέχεται να αποκαλύψει μία τέτοια έρευνα και ποιο θα είναι το θεραπευτικό αποτέλεσμα; Είναι ένα τέτοιο βήμα ακόμη σχετικό με το συγκεκριμένο ασθενή; Η ιατρική τεχνολογία χρησιμοποιείται μόνο όταν θα μπορούσε να φέρει αναγνωρίσιμα οφέλη για τον ασθενή. Αποφεύγονται, ως εκ τούτου, περιττές έρευνες, πράγμα που σημαίνει ότι οι ανθρωποσοφικοί γιατροί εργάζονται με έναν ιδιαίτερα οικονομικά προσιτό τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που μία τεχνική μέθοδος θεωρείται κατάλληλη, οι ανθρωποσοφικοί γιατροί είναι πολύ πρόθυμοι να εφαρμόσουν τη σύγχρονη τεχνολογία για το καλό του ασθενούς.

Τι θεραπευτική διαδικασία χρησιμοποιείται;
Από τη μία πλευρά, η ανθρωποσοφική ιατρική χρησιμοποιεί διαδικασίες που απαιτούν παθητική αποδοχή εκ μέρους του ο ασθενούς. Αυτές συμπληρώνονται, ωστόσο, από διαδικασίες που απαιτούν την ενεργό συμμετοχή του ασθενούς.
Ιατρικές διαδικασίες, όπως οι εγχειρήσεις, όλο το φάσμα της φυσιοθεραπείας, και τα αλλοπαθητικά φάρμακα της συμβατικής ιατρικής, δεν απαιτούν την ενεργή συμμετοχή του ασθενούς. Οι καλλιτεχνικές θεραπείες όπως η ορθοφωνία, η μουσική, η ζωγραφική, η γλυπτική, και η θεραπευτική ευρυθμία, η θεραπεία με συζήτηση (ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική), η διατροφή, η κίνηση, και οι τεχνικές χαλάρωσης, από την άλλη πλευρά, εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από τη συμμετοχή του ασθενούς.
Η θεραπεία με φάρμακα βασίζεται εν μέρει στη δοσολογία ανθρωποσοφικών φαρμάκων φυσικής προέλευσης, η σύνθεση των οποίων καθορίζεται από τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας ασθένειας. Επιπλέον, χορηγούνται άλλες ουσίες προσαρμοσμένες στα μοναδικά χαρακτηριστικά του ασθενούς. Αυτά είναι συχνά ομοιοπαθητικές ουσίες που αποσκοπούν στην τόνωση του οργανισμού και των δυνάμεων της αυτοΐασης.

Πώς ορίζεται ένα ανθρωποσοφικό φάρμακο;
Η θεραπεία με φάρμακα της ανθρωποσοφικής ιατρικής βασίζεται στην αρχαία αρχή: όσο το δυνατόν λιγότερο, τόσο όσο χρειάζεται.
Σε περιπτώσεις σοβαρών και χρόνιων ασθενειών, ή εάν τα αποθέματα του ασθενή έχουν εξαντληθεί, μπορεί να προτιμηθεί η χρήση αλλοπαθητικών φαρμάκων. Ωστόσο, όσο είναι δυνατόν, τα συμπτώματα δεν καταστέλλονται. Αντ’ αυτού είναι σημαντικό να ενεργοποιηθούν οι δυνάμεις αυτοΐασης με τη βοήθεια των ομοιοπαθητικά παραγόμενων ανθρωποσοφικών φαρμάκων, και να τονωθεί ο οργανισμός ώστε να βρει το δικό του φυσικό ρυθμό για μια ακόμη φορά.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι ανθρωποσοφικοί γιατροί προσπαθούν να παρατηρήσουν τι ειδικά ερεθίσματα απαιτεί ο οργανισμός για να έχει μια πλήρη ανάρρωση. Για παράδειγμα, πικρές ουσίες από τη ρίζα της κίτρινης γεντιανής ή του κιχώριου διεγείρουν την παραγωγή των πεπτικών υγρών και προάγουν την κίνηση του εντέρου. Τα αιθέρια έλαια με θερμαντικές ιδιότητες που προέρχονται από το γένος των χειλανθών ή από γηγενή φυτά της Μεσογείου, μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της μυϊκής έντασης και να προάγουν την κυκλοφορία του αίματος.
Χρησιμοποιούνται επίσης επιπρόσθετες ουσίες προσαρμοσμένες στην εν λόγω ασθένεια: η σύνθεσή τους βασίζεται στα γενικά χαρακτηριστικά της εικόνας της ασθένειας. Αυτές περιλαμβάνουν παρασκευάσματα φυτικών εκχυλισμάτων, ορυκτών ή ζωικής προέλευσης.
Το ποια ουσία επιλέγει ένας γιατρός, είτε ως καθαρό εκχύλισμα είτε σε ομοιοπαθητική συγκέντρωση, εξαρτάται από τον τύπο και την πορεία της ασθένειας, τα συμπτώματα, τους πόνους, τη διάρκεια της ασθένειας, τη δύναμη του ασθενούς, την ηλικία, αλλά πάνω από όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά επίπεδα δραστηριότητας του ασθενούς.
Τα ανθρωποσοφικά φάρμακα παράγονται με τα πρότυπα ποιότητας της φαρμακοποιίας και όπου διατίθενται σε συγκεκριμένες εθνικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς φαρμακοποιίες.
Ο στόχος του ανθρωποσοφικού φαρμάκου για την κατανόηση τόσο των ασθενών όσο και της ασθένειας, απαιτεί επίσης μια πλουραλιστική, ολιστική προσέγγιση στη φαρμακευτική θεραπεία.

Η σύγχρονη ιατρική χρειάζεται μια πλουραλιστική προσέγγιση
Αν η αντίληψη του τι είναι υγεία και ασθένεια διαφέρει από άτομο σε άτομο, είναι λογικό ότι θα χρειαστεί ένα πλήθος από διαγνωστικές και θεραπευτικές μεθόδους για να φιλοξενήσουν αυτές τις παραλλαγές.
Όσο πιο συγκεκριμένες είναι οι μέθοδοι, τόσο καλύτερα εξοπλισμένες είναι για να ασχοληθούν με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες των εξατομικευμένων περιπτώσεων. Η σημερινή πλουραλιστική κοινωνία απαιτεί μεθοδολογική ποικιλία. Οι ασθενείς θα πρέπει να είναι σε θέση να επιλέξουν το φάρμακο που τους ταιριάζει καλύτερα. Παρά το γεγονός αυτό, η σύγχρονη ιατρική κυριαρχείται γενικά από μια μονόπλευρη υλιστική σχολή σκέψης, η οποία θεωρεί ότι ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να εξηγηθεί πλήρως από τους νόμους της φυσικής και της χημείας.
Αυτό σημαίνει ότι η «συμβατική ιατρική» καλύπτει μόνο την υλική πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης - όλα τα άλλα αποκλείονται συστηματικά. Αυτή η απλουστευτική ιατρική θεωρία, ως εκ τούτου, δεν έχει τα προσόντα για να κάνει γενικές ανακοινώσεις που αφορούν τις πιο ολιστικές πτυχές των φαρμάκων. Επιπλέον, σχεδόν καμία έρευνα δεν έχει γίνει από τα συμβατικά σχολεία για πιθανές εναλλακτικές προσεγγίσεις. Ως εκ τούτου: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή να ξεκινήσει μια διαδικασία αναγνώρισης της μη συμβατικής ιατρικής και, για το σκοπό αυτό, να λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να καθιερωθούν αρμόδιες επιτροπές» (Ψήφισμα σχετικά με το καθεστώς της μη συμβατικής ιατρικής Α4-0075 / 97 , 29/5/1997 – Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο).

Επιβράβευση και πρόκληση
Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν ιατρική υψηλής τεχνολογίας βρίσκουν συχνά ενδιαφέρουσα την έντονη προσωπική φροντίδα που λαμβάνουν από έναν ανθρωποσοφικό γιατρό. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης βιώνουν το σεβασμό και το ενδιαφέρον που αναζητούν ως ασθενείς. Επιπλέον, όχι μόνο μπορεί να λαμβάνουν μέρος στις διάφορες θεραπευτικές διαδικασίες, ενθαρρύνονται να το κάνουν ενεργά, ένα σπάνιο φαινόμενο στη συμβατική ιατρική. Το ενδιαφέρον του γιατρού κατά τη λήψη του ιστορικού του ασθενούς δεν είναι επιφανειακό, είναι πράγματι ένα από τα ουσιώδη εργαλεία της δουλειάς του. Για την ικανοποιητική θεραπεία ενός ασθενούς, ο γιατρός πρέπει να αποκτήσει μια πλήρη κατανόηση του ατόμου σε όλη την πολυπλοκότητά του. Για τους ανθρωποσοφικούς γιατρούς, είναι μια συναρπαστική πρόκληση το να είναι σε θέση να αξιοποιήσουν το σύνολο του φάσματος των ιατρικών διαδικασιών - συμβατικές και συμπληρωματικές - στη θεραπεία ενός ασθενούς. Θεωρούν την απεριόριστη δυνατότητα επιλογής της θεραπείας ως ένα πολύτιμο και απαραίτητο στοιχείο που έχουν στην κατοχή τους.

Η ανθρωποσοφική ιατρική είναι σύγχρονη
Αυτό που κάνει την ανθρωποσοφική ιατρική τόσο σύγχρονη είναι ότι λαμβάνει υπόψη το άτομο ως σύνολο. Στις μέρες μας, οι ασθενείς δεν θέλουν να τους αντιμετωπίζουν βλέποντας μόνο την ασθένεια, αλλά ως ένα άτομο που έχει μια ασθένεια.
Η ανθρωποσοφική ιατρική συνεχίζει να αναπτύσσεται παράλληλα με τους ρυθμούς προόδου της ιατρικής. Αγκαλιάζει συνεχώς τα νέα ζητήματα και τάσεις, αναζητώντας τα μέσα που αντικατοπτρίζουν τις τελευταίες ερμηνείες της ασθένειας και της υγείας. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, για παράδειγμα, οι ανθρωποσοφικοί γιατροί έχουν αναπτύξει ένα διεθνώς αναγνωρισμένο πρόγραμμα θεραπείας για τοξικομανείς. Μόλις το όφελος μιας νέας διαγνωστικής ή θεραπευτικής διαδικασίας αποδειχθεί, γίνεται αποδεκτό ώστε να ενσωματωθεί στο εύρος των ιατρικών επιλογών. Η ανθρωποσοφική ιατρική επιδιώκει επίσης τη δική της επιστημονική έρευνα. Στη συμβατική ιατρική, που είναι βασισμένη στην επιστήμη, η εμπειρία των ιατρών στο συγκεκριμένο πεδίο, είναι άκαμπτη σε σχέση με τη μεθοδολογία. Αυτή είναι η προϋπόθεση για τις τυχαιοποιημένες (δύο ομάδες διαιρούνται τυχαία), ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (σε σύγκριση με placebo), διπλές τυφλές δοκιμές (ούτε ο γιατρός ούτε ασθενής γνωρίζουν ποιος έχει το πραγματικό φάρμακο και ποιος το εικονικό φάρμακο). Τέτοιου είδους δοκιμές αντικαθιστούν τη συμβουλευτική σχέση γιατρού – ασθενή με γενικευμένες, πειραματικές και ανώνυμες καταστάσεις, σε απόλυτη αντίθεση με τη συνήθη θεραπευτική πραγματικότητα.
Ο κλινικός φαρμακολόγος Georges Fülgraff περιγράφει τη διαδικασία ως εξής: «Συνεπάγεται την αντικατάσταση της πραγματικότητας με μοντέλα. Όσο περισσότερο σύνθετη είναι η πραγματικότητα, τόσο απλούστερα είναι τα μοντέλα, μέχρι, σε τελική ειρωνεία, το μόνο μέρος της πραγματικότητας που γίνεται αντιληπτό είναι εκείνο το οποίο εμφανίζεται στο μοντέλο. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε αποκτήσει πλέον την ιατρική εμπειρία: η θεραπεία βασίζεται σε μοντέλα και όχι στην πραγματικότητα».
Για την απόδειξη της αποτελεσματικότητας των μεθόδων θεραπείας τους, οι ανθρωποσοφικοί επιστήμονες προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις νέες επιστημονικές μεθόδους και να τις αναπτύξουν ακόμη περισσότερο, επιτρέποντας στην ανθρωποσοφική θεραπεία, με τις πολλές της προσεγγίσεις, να αποδειχθεί στην καθημερινή πρακτική. Η ανθρωποσοφική ιατρική είναι συνεχώς σε αλλαγή. Αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για τον οποίο είναι τόσο σύγχρονη.

Πώς εκπαιδεύονται οι ανθρωποσοφικοί γιατροί;
Κάθε ανθρωποσοφικός γιατρός ολοκληρώνει την τυπική συμβατική ιατρική εκπαίδευση. Μετά το πτυχίο της ιατρικής, ο γιατρός παίρνει την άδεια από το Διοικητικό Όργανό του και στη συνέχεια υποβάλλεται σε εξειδικευμένη κατάρτιση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα βρείτε ανθρωποσοφικούς γιατρούς γενικής ιατρικής καθώς και όλων των μεγάλων ιατρικών ειδικοτήτων: από τη χειρουργική, την παιδιατρική, την παθολογία, την καρδιολογία, την ενδοκρινολογία, τη γαστρεντερολογία, την οφθαλμολογία, ΩΡΛ, την ογκολογία, τη γυναικολογία, την ορθοπεδική, τη νευρολογία και την ψυχιατρική. Επιπλέον της ειδικότητάς τους, οι γιατροί στη συνέχεια θα ολοκληρώσουν τουλάχιστον τρία έτη σπουδών με έμφαση στα κυριότερα στοιχεία της ανθρωποσοφικής ιατρικής. Κέντρα εκπαίδευσης βρίσκονται σε ανθρωποσοφικές κλινικές στη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, τη Σουηδία και την Ελβετία. Η πρακτική εμπειρία σε αυτή την εναλλακτική διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση στη φροντίδα των ασθενών, αποκτήθηκε μέσω της εργασιακής εμπειρίας σε ανθρωποσοφικές πρακτικές άλλων ιατρών, ή την ίδια την πρακτική του γιατρού, υπό την εποπτεία των ειδικών καθηγητών.
Διάφορα ειδικά σχολεία στη Γερμανία και την Ελβετία προσφέρουν μαθήματα κατάρτισης. Επιπλέον, υπάρχουν μεταπτυχιακά μαθήματα για τους γιατρούς οι οποίοι έχουν ήδη προχωρήσει στην ανθρωποσοφική ιατρική. Τα τελευταία επιστημονικά ευρήματα και οι θεραπευτικές εξελίξεις, παρουσιάζονται και συζητούνται στα πλαίσια των ομάδων εργασίας και σε εθνικά ή διεθνή συνέδρια, όπου εκπονείται η ανθρωποσοφική θέση απέναντι στα τρέχοντα ιατρικά ζητήματα.
Θέσεις καθηγητή ή έδρες ανθρωποσοφικής ιατρικής υπάρχουν σήμερα στα πανεπιστήμια του Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ), του Αμβούργου (Γερμανία) και της Βέρνης (Ελβετία). Επιπλέον, εισαγωγικές διαλέξεις για την ανθρωποσοφική ιατρική περιλαμβάνονται στη διδακτέα ύλη σε πολλά πανεπιστήμια στην Ευρώπη και αλλού.

Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί αναλαμβάνουν ασφαλισμένους ασθενείς;
Όπου είναι δυνατόν, οι ανθρωποσοφικοί γιατροί έχουν ενσωματωθεί πλήρως στις υπηρεσίες υγείας της κάθε χώρας.
Η ανθρωποσοφική ιατρική έχει αναγνωριστεί από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας της Αυστρίας, του Βελγίου, της Φινλανδίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελβετίας και της Ολλανδίας.
Υπάρχουν επίσης πολλοί ανθρωποσοφικοί γιατροί και θεραπευτές στις χώρες αυτές, καθώς και στη Δανία και την Ισπανία, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ιδιωτικά.

Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί μπορούν να κληθούν σε ένα επείγον περιστατικό;
Φυσικά! Αυτό είναι κάτι που μαθαίνει κάθε γιατρός. Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί έχουν την υποχρέωση να παρέχουν πρώτες βοήθειες όπως και κάθε άλλος γιατρός. Κάθε ανθρωποσοφική κλινική διαθέτει μία μονάδα εντατικής θεραπείας με όλο τον σύγχρονο απαραίτητο εξοπλισμό. Γι’ αυτό το λόγο, η ανθρωποσοφική κλινική Filderklinik κοντά στη Στουτγάρδη ήταν το νοσοκομείο πρώτων βοηθειών για το αεροδρόμιο της Στουτγάρδης, το οποίο καλύπτει εθνικές και διεθνείς πτήσεις - από το 1975.

Πού εξασκείται η ανθρωποσοφική ιατρική;
Η ανθρωποσοφική ιατρική ασκείται σε περισσότερες από 80 χώρες σε όλο τον κόσμο: από το Κέιπ Τάουν και το Ελσίνκι, τη Μόσχα και το Σαν Φρανσίσκο, μέχρι το Αμβούργο και τη Μανίλα.
Νοσοκομεία, θεραπευτήρια, κλινικές και άλλοι φορείς που δραστηριοποιούνται στην ανθρωποσοφική ιατρική βρίσκονται στη Βραζιλία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, τη Σουηδία και την Ελβετία. Επιπλέον, υπάρχουν πολυάριθμα ιατρεία και ανεξάρτητα θεραπευτικά ινστιτούτα σε όλο τον κόσμο, όπου συνεργάζονται γιατροί και θεραπευτές που ειδικεύονται σε διάφορους κλάδους. Εταιρείες και καταστήματα πωλήσεων των κατασκευαστών ανθρωποσοφικών φαρμάκων, υπάρχουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στη Βόρεια και Νότια Αμερική, τη Ρωσία, τη Νότια Αφρική, την Αίγυπτο, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν επίσης, περισσότερα από 350 ιδρύματα σε 26 ευρωπαϊκές και 12 άλλες χώρες, που λειτουργούν σύμφωνα με τις δικές τους πρακτικές θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωποσοφικής ιατρικής.

Τι νομικό κύρος έχει η ανθρωποσοφική ιατρική στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί μία από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ανθρωποσοφική ιατρική. Είναι ωστόσο σε εξέλιξη διάφορες προσπάθειες ώστε να συνταχθεί μία κατευθυντήρια γραμμή ή να ενσωματωθεί η ανθρωποσοφική ιατρική σε υπάρχουσες κατευθυντήριες γραμμές.
Σε έξι ευρωπαϊκά κράτη-μέλη (Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία και Ιταλία) και στην Ελβετία, στα ανθρωποσοφικά φάρμακα έχει απονεμηθεί επίσημη αναγνώριση και νομική βάση μέσα στο ιατρικό δίκαιο. Βρίσκονται σε εξέλιξη περαιτέρω νομικές πρωτοβουλίες, για παράδειγμα, στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Σουηδία.
Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που χρονολογείται από την 29η Μαΐου του 1997, σχετικά με το καθεστώς της μη συμβατικής ιατρικής, αναφέρει συγκεκριμένα την ανθρωποσοφική ιατρική, μαζί με επτά άλλες μη συμβατικές μορφές θεραπείας. Το ψήφισμα 1206 (1999) του Συμβουλίου της Ευρώπης - «Μια ευρωπαϊκή προσέγγιση όσον αφορά τη μη συμβατική ιατρική»- αναφέρει επίσης την ανθρωποσοφική ιατρική στο έγγραφο 8435 ως μία από τις πιο σημαντικές μορφές συμπληρωματικής θεραπείας. Ως εκ τούτου, ο όρος «ανθρωποσοφική ιατρική» είναι αρκετά γνωστός ώστε να ενσωματωθεί σε μία από τις υπάρχουσες κατευθυντήριες γραμμές.