Ανθρωποσοφική Θεραπεία

Η ανθρωποσοφική ιατρική εξακολουθεί να θεωρείται ως μια «εναλλακτική» μορφή θεραπείας. Άδικα όμως, δεδομένου ότι δεν επιδιώκει να αντικαταστήσει τη συμβατική ιατρική, αλλά αποτελεί μια επέκτασή της που αφορά όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή και το πνεύμα.

Βασισμένη στην επιστήμη,  αντλεί όλα όσα έχει να προσφέρει η σύγχρονη ιατρική από σύγχρονα ευρήματα, τεχνικές και παρασκευάσματα. Επιπλέον, πλησιάζοντας το άτομο από μια πνευματική σκοπιά της επιστήμης, τη συμπληρώνει με διάφορες ειδικές μορφές θεραπείας. Αυτές περιλαμβάνουν φυσικοπαθητικά φάρμακα, τροποποιημένες σωματικές και ανακουφιστικές θεραπείες που περιλαμβάνουν λουτρά, κομπρέσες, επιθέματα και ειδικά ρυθμικά μασάζ, καθώς και καλλιτεχνικές μορφές θεραπείας όπως η γλυπτική, το σχέδιο και η ζωγραφική, η μουσικοθεραπεία, η ευγλωττία και η θεραπεία ευρυθμίας.
Ο στόχος όλων των καλλιτεχνικών μορφών θεραπείας είναι ο ασθενής να διεγείρει τις εσωτερικές θεραπευτικές διεργασίες του σώματος και της ψυχής υπό την καθοδήγηση του θεραπευτή.
Αυτή η προληπτική και δημιουργική προσέγγιση συχνά οδηγεί σε αποκατάσταση της υγείας. Η ενεργή δραστηριότητα με πηλό, ξύλο ή πέτρα, με το χρώμα, τη μορφή, τον ήχο, τη γλώσσα, και την κίνηση, ενθαρρύνει νέους τρόπους αντίληψης, ακοής, όρασης και αίσθησης. Οι ασθενείς μαθαίνουν να εκτιμούν το περιβάλλον και τον κόσμο μέσα τους, μέσα από νέες και δημιουργικές προοπτικές, που με τη σειρά τους βοηθούν να ξεπεραστεί η σωματική ασθένεια και τα ψυχικά προβλήματα.
Γι’ αυτή την καλλιτεχνική θεραπεία, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να διαθέτονται κάποια ταλέντα. Η ιδέα δεν είναι να δοθεί ένα τέλειο ρεσιτάλ ή να δημιουργηθεί το τέλειο σχέδιο ή γλυπτό. Η εστίαση γίνεται στο βίωμα της καλλιτεχνικής διαδικασίας, στη δημιουργικότητα του καθενός και το διάλογο που παράγεται μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού, μεταξύ της εγγύτητας και της απόστασης. Αυτό μπορούν να το πετύχουν ακόμη και εκείνοι που θεωρούν τους εαυτούς τους άμουσους ή τους λείπει το καλλιτεχνικό ταλέντο.
Συχνά ο ενθουσιασμός για τις καλλιτεχνικές μορφές θεραπείας αυξάνεται όσο το άτομο συμμετέχει ενεργά. Μόλις κατακτηθεί ο αρχικός φόβος, αναπτύσσεται μέσα από την εμπειρία η συνειδητοποίηση του πόσο απελευθερωτική, εμψυχωτική και ενισχυτική μπορεί να είναι η δημιουργική δραστηριότητα. Στη μακροπρόθεσμη επανάληψη των καλλιτεχνικών αναζητήσεων, πολλοί ασθενείς ανακαλύπτουν σημαντικά αποθέματα υγείας, για να μην αναφέρουμε τρόπους αντιμετώπισης της ζωής τους.
Η ανθρωποσοφική ιατρική, με τη σύνθεση της φυσικής και πνευματικής επιστήμης, συνδέει τη συμβατική παθογενετική προσέγγιση (με επίκεντρο την ασθένεια) με την υγιογενετική ιατρική σκοπιά (με έμφαση στον τομέα της υγείας). Αυτό παράγει μια ολιστική εκτίμηση της υγείας, της ασθένειας και της θεραπείας – και αυτό είναι ακριβώς ό, τι χρειάζεται η σύγχρονη ανθρωπότητα.