Lili Kolisko
(1 Σεπτέμβρη, 1889 - 20 Νοεμβρίου, 1976)
Η Lili Kolisko ήταν μία από τις σημαντικότερες μαθήτριες του Rudolf Steiner. Η πρώτη της επαφή με την Ανθρωποσοφία έγινε το 1914. Τότε εργαζόταν ως εθελόντρια σε κάποιο νοσοκομείο στο οποίο γνώρισε και το μετέπειτα σύζυγό της Eugene Kolisko.
(Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έμαθε πρακτικές εργαστηριακές μεθόδους, που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν: καλλιέργεια βακτηριδίων, δημιουργία επιχρισμάτων αίματος, βασικές γνώσεις μικροσκοπίας, βασικές δεξιότητες για τις μετέπειτα ερευνητικές της δραστηριότητες). Κάποια στιγμή ο Eugene Kolisko τη ρώτησε: «Μπορώ να σας δώσω ένα βιβλίο;», και όταν εκείνη συμφώνησε της έδωσε το βιβλίο με τίτλο «Η γνώση των ανώτερων κόσμων και η επίτευξή της» του Rudolf Steiner. Αυτό το βιβλίο της έκανε μεγάλη εντύπωση. Το διάβασε μέσα σε μια νύχτα και για τους επόμενους μήνες διάβασε οποιοδήποτε βιβλίο του Steiner είχε στη κατοχή του ο Eugene Kolisko.
Συνάντησε προσωπικά το Rudolf Steiner το 1915. Στη συνάντησή τους, της είπε: "Ω ναι, γνωρίζουμε ήδη ο ένας τον άλλον." Με το δικό της ανεξάρτητο και προοδευτικό τρόπο για εκείνη την εποχή, απάντησε αποφασιστικά "Όχι", και επέμενε σε αυτό το "όχι" έστω και αν ο Rudolf Steiner συνέχισε αρκετές φορές να επιμένει ότι γνωρίζονται ήδη, μέχρι που πρόθυμα πρόσθεσε: "Παρ όλα αυτά, γνωριζόμαστε από παλιά ".
Στην πρώτη πλέον συνομιλία της με τον Rudolf Steiner το Μάιο του 1915, υπενθύμισε στον Steiner ότι κάποτε του είχε γράψει ένα γράμμα και ότι θα ήθελε να έχει μια απάντηση. Πιθανόν σε εκείνο το γράμμα να ανέφερε κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με τις δυσκολίες που πέρασε στα νεανικά της χρόνια καθώς ο πατέρας της ήταν αλκοολικός και είχε παρουσιάσει βίαιη συμπεριφορά. Σε εκείνο το γράμμα ζητούσε από το Steiner να της δώσει κάποια συμβουλή που σχετιζόταν με τον ύπνο της. Εκείνος της απάντησε ότι θα έπρεπε να οραματιστεί έναν γκρεμό στον οποίο θα άφηνε ροδοπέταλα να επιπλέουν στο έδαφος και στη συνέχεια να τα συγκεντρώσει και πάλι. Ο Steiner πρόσθεσε επίσης ότι είχε ακόμη μια ερώτηση στην επιστολή της σχετικά με την απόκρυφη χημεία και τη συμβούλευσε ότι πρώτα θα έπρεπε να καλύψει κάποια κενά που είχε σε αυτή τη κατεύθυνση και στη συνέχεια θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο θέμα. Τότε ξαφνικά της είπε «Βλέπετε τον Αιθέρα».
Η Lili Kolisko έγινε μία από τις πιο σημαντικές ερευνήτριες της Ανθρωποσοφίας. Η πρώτη της συνεισφορά μετά από μια ένδειξη του Steiner ήταν στην έρευνα για τη δραστηριότητα του σπλήνα. Ο Rudolf Steiner σε διαλέξεις που έδωσε το 1920 είχε πει ότι ο απόκρυφος ρόλος του σπλήνα είναι να ρυθμίζει την πρόσληψη της διατροφής και την κατανομή της στα διάφορα όργανα. (Ο κύκλος διαλέξεων: Spiritual Science and Medicine, 1920) Εξήγησε ότι χάρη στο σπλήνα μπορούμε να τρώμε τις ώρες που επιλέγουμε και επιπλέον ότι βοηθά τον οργανισμό να λάβει τη διατροφή του σε τακτική βάση. Ο Rudolf Steiner αισθάνθηκε ότι θα μπορούσε κανείς να αποδείξει φυσιολογικώς αυτή τη λειτουργία στο εργαστήριο.
Η Lili Kolisko μελέτησε στο μικροσκόπιο συγκριτικά τα αιμοπετάλια που παρήχθησαν από τον σπλήνα ασθενών που έτρωγαν σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα και εκείνα των ασθενών που γευμάτιζαν ακανόνιστα. Ανακάλυψε ότι κάτω από κατάλληλες συνθήκες, ένας νέος τύπος διάστικτων αιμοπεταλίων θα εμφανιζόταν στο μικροσκόπιο, τα οποία αργότερα εκείνη και ο Steiner ονόμασαν «ρυθμιστικά κύτταρα». Ο Rudolf Steiner αργότερα αναφερόταν σε αυτό το έργο πολύ συχνά. Απέδιδε σε αυτό μια τεράστια σημασία και δήλωνε συχνά ότι αν αυτό το είδος της έρευνας είχε γίνει σε ένα κανονικό πανεπιστήμιο, θα είχε λάβει διεθνή αναγνώριση.
Δύο χρόνια αργότερα, η έρευνα αυτή έγινε το αντικείμενο ενός σκανδάλου, όταν το βιβλίο για την λειτουργία του σπλήνα -που γράφτηκε από τη Lili Kolisko- αφαιρέθηκε χωρίς να το ξέρει εκείνη, από τον πίνακα εκθεμάτων (από έναν Ανθρωπόσοφο ιατρό), παρόλο που ο Steiner είχε επιδοκιμάσει το έργο αυτό διάχυτα. Αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που το έργο της Kolisko θα έβρισκε αντίσταση έξω από τους ανθρωποσοφικούς κύκλους.
Η δεύτερη σημαντική συμβολή της, ήταν να αναπτύξει τη λεγόμενη δοκιμή βλαστήσεως, για να αποδείξει την επίδραση των δυναμοποιημένων ουσιών πάνω στους ζωντανούς οργανισμούς. Το έργο αυτό προήλθε από μια ερώτηση που έθεσε ο Rudolf Steiner, για το πώς θα μπορούσε κανείς να προσδιορίσει την ιδιότητα μιας συγκεκριμένης ουσίας που θα ήταν πιο επωφελής για να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία μιας επιδημίας που λάμβανε χώρα εκείνη την εποχή. Ο Rudolf Steiner τη συμβούλεψε να μεγαλώσει σπόρους σιταριού ποτίζοντάς τους διαδοχικά με ποικίλες δυναμοποιήσεις της εν λόγω ουσίας. Οι προκύπτουσες καμπύλες θα τους έδιναν την επιθυμητή απάντηση.
Η Lili Kolisko συνέχισε το έργο αυτό για όλη την υπόλοιπη ζωή της, δημιουργώντας κυριολεκτικά χιλιάδες καμπύλες και συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην ανθρωποσοφική κατανόηση για το έργο των δυναμοποιημένων ουσιών. Πρέπει να ήταν μια μεγάλη απογοήτευση στη διάρκεια της ζωής της, ότι η προβλεπόμενη συνεργασία ανάμεσα σε εκείνη και τους ιατρούς ποτέ δεν καρποφόρησε.
Ο Rudolf Steiner αξιολόγησε τη Lili Kolisko και ως εσωτερικό σπουδαστή. Ήταν ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους που ο ίδιος προσωπικά επέτρεψε να διαβάσουν και να κρατήσουν τα μαθήματα First Class. Η ζωή της συνέχισε να είναι τραγική και δύσκολη.
Εξαιτίας των ακραίων διαφωνιών που είχε τόσο με το σύζυγό της από τη μία πλευρά όσο και με ορισμένα σημαίνοντα μέλη της Ανθρωποσοφικής κοινότητας από την άλλη πλευρά, τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της (ο οποίος ήταν πολύ σεβαστός Ανθρωπόσοφος ιατρός καθώς και σχολικός ιατρός στη σχολή Waldorf στη Στουτγάρδη) αποφάσισαν το 1930 να εγκαταλείψουν τη Γερμανία και να εγκατασταθούν στην Αγγλία. Σύντομα ο σύζυγος της πέθανε από καρδιακή προσβολή. Η Lili έζησε σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Κέρδιζε τα προς το ζην με το να ράβει τσάντες. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι παρ 'όλα αυτά, καθ’ όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο, συνέχισε τόσο την εργασία της στη δυναμοποιημένη βλάστηση, όσο και τη διεξαγωγή σημαντικών πειραμάτων που αφορούσαν την ανθρωποσοφική χρωματογραφία επί χάρτου. Σε αυτά τα τελευταία πειράματα κατάφερε να αποδείξει επανειλημμένα επιρροές των αστερισμών πάνω στα μέταλλα και πάνω σε άλλες ουσίες.
Ο ανθρωπόσοφος ιατρός Gisbert Husemann τοποθέτησε τη μεγάλη σημασία της Kolisko μέσα σ’ ένα πολύ όμορφο πλαίσιο, κάνοντας τις ακόλουθες παρατηρήσεις, κατά τη συγγραφή άρθρου που δημοσίευσε εις μνήμην της το 1976 (στο γερμανικό περιοδικό Beitraege zur Erweiterung der Heilkunst).
Μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι το έργο της Lily Kolisko αρχίζει την ίδια στιγμή - το 1920 - όταν ο Rudolf Steiner την ίδια περίοδο συνεχίζει το κύκλο διαλέξεων του για τον Thomas Aquinas.
Ο Rudolf Steiner επισήμανε αργότερα ότι σε αυτές τις διαλέξεις είχε ως στόχο να καταδείξει τη νέα διαδρομή που πρέπει να πάρει η φυσική επιστήμη στο μέλλον. Στην εποχή του Θωμά Ακινάτη (Thomas Aquinas) ο υλικός κόσμος βρισκόταν στη γη και ο πνευματικός κόσμος «στους ουρανούς». Σήμερα, όπως τόνισε ο Rudolf Steiner, αυτή η δυαδικότητα πρέπει να γεφυρωθεί και το έργο του πνευματικού κόσμου που επηρεάζει στενά τα φυσικά φαινόμενα, πρέπει να αναγνωριστεί. Ίσως δεν είναι απλά μια σύμπτωση που ήσυχα η ερευνητής Lily Kolisko είχε αρχίσει να εκπληρώνει ακριβώς αυτή τη πρόκληση που είχε διατυπώσει ο Rudolf Steiner. Είχε κάνει γνωστά στο κόσμο μας φυσικά φαινόμενα που προκαλούνται σαφώς από πνευματικά γεγονότα.
Ο Gisbert Husemann παραθέτει στη συνέχεια μια αναφορά του Rudolf Steiner, ο οποίος στις 22/10/1922 (CW 218) δεν θρηνεί μόνο για το για το γεγονός ότι ο κόσμος σε γενικές γραμμές, εξαιρεί από τη συνείδησή του την εργασία και την έρευνα της Lily Kolisko αλλά και για το γεγονός ότι η ίδια η Ανθρωποσοφική κοινότητα αγνοεί αυτή την εργασία. Κάποιος μπορεί να τρέφει μεγάλη εκτίμηση για το έργο της Lily Kolisko όταν έχει κατά νου ότι ο Rudolf Steiner της ζήτησε να δώσει μια πλήρη διάλεξη σχετικά με την έρευνά της κατά τη διάρκεια της Χριστουγεννιάτικης συνάντησης, την ίδια μέρα δηλαδή, που έδωσε ως «ρυθμό της ημέρας» το στοίχο:
This the Elemental Spirits hear
In the East, West, North, and South
May Human Beings hear it.
Ο Rudolf Steiner είχε την πρόθεση να κατευθύνει μια νέα έκκληση προς τα μέλη της Ανθρωποσοφικής κοινότητας για τη χρηματοδοτική υποστήριξη της έρευνας της Kolisko. Με το θάνατό του το 1925 ωστόσο, αυτή η έκκληση δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
